صنعت آب و برق کشور از جمله‌بخش هایی است که در کارنامه 44 ساله عملکرد انقلاب اسلامی ایران همواره نمره قبولی گرفته و ثمرات گرانبهایی از خود بر جای نهاده است، این دستاوردها را آمارهای موجود به روشنی گواهی می‌دهند، چنانکه تعداد سدهای بزرگ کشور از 19 سد در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی به 195 سد رسیده است. شبکه‌های آبیاری و زهکشی کشاورزی از 552 هزار هکتار به 2 میلیون و 388. 5 هزار هکتار توسعه یافته است، جمعیت روستایی تحت پوشش آبرسانی بهداشتی و پایدار از 12 درصد به بیش از 85 درصد رسیده و جمعیت شهري تحت پوشش از 74. 6 درصد به 100 درصد افزایش یافته است، این وضعیت در صنعت برق نیز صادق است، به گونه‌ای که ظرفیت نصب شده نیروگاه‌‌های کشور که در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی از 7024 مگاوات فراتر نمی‌رفت، اکنون به 89هزار و710 مگاوات رسیده است، متوسط راندمان کل نیروگاه‌هاي حرارتي از 26، 5 مگاوات به بالای 39 مگاوات ارتقاء یافته است، تعداد مشترکان برق از 3 میلیون و 399 هزار مشترک به 40 میلیون مشترک رسیده و برق رسانی به روستاها از 4367 روستا به 58029 روستا یعنی بالغ بر 99 درصد روستاهای کشور افزایش یافته است. این در شرایطی است که کشور تحت تنگناهای شدید تحریم
های اقتصادی قرار داشته است و صد البته که فشارهای موجود اتکاء روز‌افزون به توانمندیهای داخلی را به همراه آورده است، به گونه‌ای که اکنون می‌توان ادعا کرد صنعت آب و برق نه تنها نیازمند تکنولوژی و تجهیزات خارجی نیست که به مهمترین حوزه صادرات خدمات فنی و مهندسی کشور تبدیل شده است و کشورهای پیشرفته نیز از مقاصد صادراتی آن به شمار می‌روند.
در عین حال و علی‌رغم مسیری که کشور مصمم و پرتوان در صنعت آب و برق پیموده و به موازات توسعه ظرفیت‌های ایجاد شده، نیازها و تقاضاهای جدیدی نیز پا به عرصه وجود نهاده است که وزارت نیرو را در دولت سیزدهم در برابر حجم وسیعی از ماموریت‌ها قرار داده است؛ از طرح‌ها و پروژه‌های پرشمار خرد و کلان و البته نیمه تمام تا مقابله با پدیده‌های تغییر اقلیم، تنش آبی فراگیر، ناترازی در عرضه و تقاضای برق و... که فائق آمدن بر آنها نیازمند برنامه‌ریزی و همچنین اقدام و عمل جسورانه و به قولی عزم جهادی است.
مقابله با ناترازی تولید و مصرف برق و جلوگیری از تکرار خاموشی‌های گسترده تابستان 1400 نخستین گامی بود که با تدبیر و اجرای 100 برنامه از افزایش ظرفیت نیروگاهی کشور گرفته تا مدیریت مصرف برق عملیاتی شد و توانست تابستان بدون خاموشی را در سال جاری به ارمغان آورد، به گونه‌ای علی‌رغم رشد سالانه تقاضا، مصرف برق در‌بخش خانگی قریب به 10 درصد کاهش مصرف به ثبت رسید و در عین حال صنایع کشور ضمن مواجه نشدن با خسارات خاموشی‌های ناگهانی 4. 7 درصد بیش از سال گذشته تامین انرژی شدند، اقداماتی که طی سال‌های آتی باید با گام‌های محکم‌تری ادامه یابد و بر همین اساس نیز وزارت نیرو با 140 برنامه به استقبال اوج بار مصرف سال 1402 خواهد رفت.
در‌بخش آب نیز اغلب مناطق کشور با تنش آبی روبه رو بوده و کماکان نیز هستند. بر این اساس اجرا و تسریع پروژه‌های عظیمی در دستور کار قرار گرفت؛ پروژه‌هایی چون طرح جهاد‌آبرسانی به 10 هزار روستای کشورکه شاخص آبرسانی پایدار و سالم روستایی را ظرف مدت 36 ماه از 80 به 90 درصد ارتقاء خواهد داد، طرح آبرسانی غدیر برای تامین آب شرب سالم و پایدار 52 درصد از جمعیت خوزستان شامل 26 شهر و 1000 روستا، پروژه خط انتقال آب به همدان از سد تالوار در پی کاهش آب سد اکباتان، اجرای خط انتقال آب به دریاچه ارومیه به عنوان بزرگترین پروژه زیست محیطی خاورمیانه، انتقال آب دریا از خلیج فارس و دریای عمان به استان‌های واقع در فلات مرکزی و شرق کشور، شناسایی و اصلاح نقاط بحرانی رودخانه‌ها به عنوان عامل تشدید خسارات سیلاب‌ها و بسیاری از دیگر پروژه‌های ملی و منطقه‌ای که در تعامل با ارکان دولت و مجلس تلاش شد روند تامین اعتبارشان تسریع شده و تمام توان‌بخش اجرایی نیز پای کارآمده و در حداقل زمان ممکن به مرحله بهره‌برداری و اجرا برسند.
چنانکه طرح آبرسانی غدیر که به اعتقاد کارشناسان، اجرای آن نیازمند حداقل 36 ماه زمان بود با عزم جهادی دست اندرکاران در مدت 8 ماه به بهره‌برداری رسید و خط آبرسانی به همدان پس از 18 سال، در کوتاه‌ترین زمان عملیاتی شد.
تردیدی نیست که توسعه و اصلاح زیرساخت‌های صنعت آب و برق در دولت سیزدهم با عزم جهادی تمامی دست اندرکاران ادامه خواهد یافت، اما تداوم حرکت قطار توسعه این زیرساخت‌های حیاتی، توجه همه جانبه تمامی ارکان اعم از دولت و مجلس را در تمامی مراحل از تدوین لوایح بودجه‌های سالیانه و برنامه هفتم توسعه گرفته، تا تامین و تخصیص اعتبارت و مساعدت مادی و معنوی در مدیریت موانع و رفع چالشها می‌طلبد، در این صورت است که می‌توان امیدوار بود روشنایی چراغ خانه‌ها و گردش چرخ کار و تولید پایدار و خاک سرزمین ایران اسلامی زرخیز و پرگهر باقی بماند.