البته گفته ها و شنیده ها بر این اساس است که مازوت تحویلی به نیروگاه ها و صنایع سال به سال از کیفیت آن کاسته می شود و این موضوع در پایش سوخت توسط مجتمع های نیروگاهی و یا صنایع بزرگ قابل ارزیابی قرار گرفته است و از سویی دیگر، شواهد عینی و عوارض سالانه آلایندگی هوای شهرها و روند رو به رشد بیماری ناشی از این آلایندگی هم دال بر این ادعاست که گوگرد موجود در سوخت نیروگاه ها و صنایع بزرگ بیش از میزان استاندارد است و به نظر می رسد گوگردزدایی از سوخت، بویژه مازوت از ضروریات کیفی سازی پالایشگاه هاست.
 بر اساس ارزیابی های سازمان ملی استاندارد ایران، میزان گوگرد موجود در مازوت باید 8 دهم درصد باشد اما آنچه که از احتراق و پارامترهای زیست محیطی به دست می آید میزان گوگرد موجود در مازوت تحویلی بیش از این میزان است که این موضوع خطری برای آلایندگی هوا و انتشار گازهایی ناشی از احتراق و گوگرد موجود در هوا است.
به اعتقاد کارشناسان، نیروگاه ها می توانند تا حدودی پارامترهای استاندارد ناشی از احتراق را کنترل کنند  اما ممکن است ترکیبات اکسیدگوگردی حد استاندارد را رَد کند و این ترکیب اکسید گوگردی از گوگرد اولیه ای است که در سوخت تحویلی وجود دارد و فقط در فرایند احتراق است که اکسید می شود.
این کارشناسان معتقدند ترکیبات اکسید گوگردی در هوا زمانی که 4 برابر حد استاندارد است نتیجه می شود که این موضوع در فرایند احتراق نتوانسته است حد استاندارد را رعایت کند و میزان اکسید گوگرد در هوای شهرها ناشی از انتشار آن بوده است.
ناصر عاشوری دبیرکل انجمن صنایع پالایش صنعت نفت در مورد تولید فراورده های پالایشگاهی در گفتگو با ما اظهار کرد: تا آنجایی که مطلع هستیم پالایشگاه ها با تمام توان خود سعی در تولید محصولات و فرآورده های باکیفیت می کنند.
وی در پاسخ به پرسش ما در خصوص وضعیت کیفی سازی محصولات پالایشی که بناست صورت گیرد، گفت: طرح کیفی سازی ها پالایشگاه ها پول وسرمایه می خواهد. در حال حاضر پالایشگاه ها وضعیت درآمدی خوبی ندارند و دولت نیز مطالبات پالایشگاه ها را نداده است تا بتوانند به سود قابل بازگشت خود برسند و کیفی سازی کنند.
وی میزان مطالبات پالایشگاه ها را از دولت 162 همت عنوان کرد و گفت: ارتقا کیفی محصولات، ارتباط مستقیمی به سودآوری پالایشگاه ها دارد و مجلس هم تصویب کرده است که پالایشگاه ها موظفند 40 درصد از سود خود را برای ارتقا کیفی محصولات تولیدی خود به کار ببرند ولی اگر سودی نباشد حتی این قانون نیز تکلیفی بلااثر است.
وی افزود: زمانی که پالایشگاه ها سود می کنند علاوه بر اینکه سود سهامدار و هزینه های جاری را پرداخت می کنند، می توانند برای طرح های توسعه ای و کیفی سازی قدم بردارند. در عین حال وقتی سودی نباشد کیفی سازی هم خیلی پیش نمی رود.
عاشوری تاکید کرد: پالایشگاه ها زمانی که سودآور باشند علاوه بر اینکه به روزرسانی می شوند و از فرسودگی خارج می گردند می توانند به اورهال، خرید کاتالیست، تعمیرات، نگهداری گام بردارند و یا با کیفی سازی تبدیل به پتروپالایشگاه شده و محصولات جدیدتر برای تکمیل زنجیره ارزش تولید کنند که همه این موارد در صورت سرمایه و سودآوری پالایشگاه هاست.
بر اساس اصلاحیه 23 قانون هوای پاک سال 1401 که ابلاغ شده است به پالایشگاه های کشور مهلت داده شد تا سال 1406 در خصوص کیفی سازی محصولات کار کنند و محصولاتی منطبق با استاندارد ملی تولید کنند و یکی از این محصولات، کیفی سازی مازوت تولیدی پالایشگاه هاست. محصولی که پیشترها صرفا برای سوخت کشتی ها تولید می شد اما به دلیل ناترازی سوخت در کشور، صنایع و نیروگاه ها مجبور به استفاده از آن در فصل سرد سال هستند.
کاربرد این سوخت در فصول ویژه از سال که وزارت نفت به دلیل ناترازی گاز و نیاز بیشتر به گاز خانگی، گاز مورد نیاز نیروگاه ها را نمی تواند تامین کند، شاید بلامانع به نظر برسد اما دولت می تواند به پالایشگاه ها در صورت سودآوری  وسرمایه گذاری کمک کند تا این کیفی سازی در اسرع وقت صورت گیرد و میزان گوگرد موجود در سوخت های تحویلی به حداقل ممکن برسد.
واضح است که پالایشگاه های کشور پیرو تولید سوخت پاک هستند و ارتقا کیفی برخی از پالایشگاه در سال های گذشته گواه این ادعا بوده که در صورت سرمایه کافی توانایی تولید محصولی با کیفیت را دارند و می توانند حتی طرح های توسعه ای را اجرا کنند. پس در این راستا همکاری دولت برای راهبری پالایشگاه ها در کیفی سازی امری صریح و روشن است تا در نهایت محصولی با بالاترین کیفیت تولید شود و پالایشگاه ها نیز از چالش های امروز تولید محصولی با کیفیت خارج شوند.